Maraş Katliamı’nın 47. yılı, 19 Aralık 1978’de başlayan ve bir hafta süren faşist saldırılarda 111 Alevi’nin hayatını kaybettiği korkunç olayları anma fırsatı sunuyor. Olayların başlangıcı, gerici-faşist grupların Çiçek Sineması’na yerleştirdiği bir bombayla oldu. Bu saldırı, Alevilere yönelik hedefli bir kıyımın fitilini ateşledi.
Saldırılar, Türkoğlu ilçesinden gelen bir grup faşistin, “Kanımız aksa da zafer İslam’ın” sloganları eşliğinde Cumhuriyet Halk Partisi ve TÖB-DER binalarına yönelmesiyle hız kazandı. Alevilere yönelik saldırılar, 21 Aralık’ta iki öğretmenin öldürülmesiyle devam etti ve 22 Aralık’ta faşist gruplar, cenaze törenlerine müdahale ederek Alevilere karşı daha da cesaretlendi.
23 Aralık sabahında yapılan belediye anonsları, Alevilere yönelik bir katliam çağrısı niteliğindeydi. Dört gün süren olaylar sırasında, güvenlik güçlerinin yokluğu, yaşanan kıyımı daha da vahim hale getirdi. Katliam sırasında, yaşlı, genç, çocuk demeden Alevilere yönelik sistematik bir saldırı gerçekleştirildi. 24 Aralık’ta ilan edilen sokağa çıkma yasağı, durumu değiştirmedi; faşist gruplar, çevre köylerden gelen destekle kıyıma devam etti.
Katliamın ardından, resmi olarak 111 kişinin katledildiği belirlendi. Olayın ardından binlerce Alevi, Maraş’ı terk etmek zorunda kaldı. Yıllarca süren yargılamalarda, faillerin çoğu cezadan kurtuldu ve dava dosyaları kapatıldı. Olayların ardından dönemin Başbakanı Bülent Ecevit’in arşivinde yer alan raporlar, Maraş Katliamı’nda MİT’in rolünü ortaya koyuyor. Ancak, olayın gerçek sorumluları hala yargılanmadı ve dosyalar ‘devlet sırrı’ gerekçesiyle kapatıldı.